Column voor de digitale nieuwsbrief van Wijk in Bedrijf Utrecht
juli 2012
“Vrij? Man, ik ben zo vrij als een vogel!” riep een van de ondernemers met wie ik werkruimte deel. Een bezoeker had hem zojuist naar zijn vakantieplannen gevraagd, maar hij had de vraag wat anders opgevat. Herformulering leverde een heel ander antwoord op: “Neeee, vakantie zit er dit jaar niet in. Nou ja, misschien nog een weekje in augustus. Aangevuld met wat leuke weekendactiviteiten moet dat het gewenste zomergevoel opwekken. Want geld en crisis, je kent het wel.
Ja, jij als zelfstandige kunt natuurlijk altijd tussendoor eens een weekje hier of daarnaartoe, veronderstelde de bezoeker. Maar dat bleek tegen te vallen. Ik hoor meestal weinig van de gesprekken om me heen, maar ik betrapte mezelf op meeluisteren. Omdat het zo herkenbaar was?
Want dat weekje tussendoor, dat probeer ik zo’n vijftig weken per jaar te nemen, maar uiteindelijk neem ik het nooit. In mijn hele zzp-bestaan, inmiddels vijf jaar, heb ik welgeteld… even denken… NUL weekjes tussendoor ‘genomen’. Vrije dagen neem ik ook niet, of ik moet ziek zijn. Er dienen zich altijd wel weer spoedklusjes, dringende vragen en andere dingen aan. Of juist ‘kleine dingetjes waar ik anders niet aan toe kom’ – dus zit ik toch weer te werken, terwijl ik me nog zo had voorgenomen een dagje niets te doen.
Of nog dodelijker: ik ga uitrekenen wat dat gewenste weekje weg me kost. Niet alleen reis- en verblijfkosten neem ik mee in de berekening, maar ook de uren die ik anders had kunnen schrijven. Dan moet het wel een bijzonder leuk weekje worden! En dan die eeuwige onderdrukte gedachte: ik zou nu eigenlijk aan het werk moeten zijn, dit moet nog af en dat moet nog af …
De zomervakantie schiet er net zo gemakkelijk bij in, want vriendlief is ook zzp’er en zijn deadline schuift steeds verder op, van eind mei, naar eind juni en dan wordt er nog getest begin juli en dan moet er met spoed nog iets aangepast … Tja, hij levert aan het onderwijs, dan is de zomer je drukste tijd, want eind augustus moeten er duizenden kinderen mee aan de slag.
Nog verwonderlijk dat we dit jaar gewoon drie volle weken naar het buitenland gaan. Ik kan niet wachten tot de kinderen op school zitten en we gedwongen vakanties hebben. Hoewel, er is altijd nog de BSO. En om die te betalen moeten we … uren maken, uren maken, uren maken. In alle vrijheid, dat wel.
22 augustus bij Wijk in Bedrijf Utrecht: Werk vs. privé – de balans